Sonunda sınavlar bitti ve eve döndüm.Özlemişim memleketimin kaldırımını bile! Küçük şehirdir,önceden sevmezdim,sıkılırdım ; bu sokaklarda dolaşmak beni daraltırdı.E haklıydım tabii, pek gezemezdim ülkemin diğer cennettimsi köşelerini o zamanlar.Sonra üniversiteyi kazandım geldim Kayseri'ye , kurtuldum buralardan.Eee ne oldu,ne değişti? Hiçbirşey...Ama bu şirin şehre olan özlem, sevgi ve bilimum hüzün dolu duygularımı artırmıştı; değerini anladım.En çok sevdiğim de (ve özlediğim) yağmur öncesi yavaş esen serin hatta ılık(!) rüzgarın yanaklarımı yalamasıydı gezerken sokaklarında..Valla!..:)
Geldim tabii eve, yorgunum hiç beklemediğim güzel bir sürprizden habersiz olarak...Evdekilerde bir gariplik vardı, sanki benden bir şeyler saklıyorlardı.Sonradan kızkardeşim elinde daiesel,karamelli hoş görünüşlü bir yaşpastayla içeri geldi.Tamam dedim bunlar doğumgünümü kutlayacak.İlkin pek heyecanlanmadım bile,prensip meselesi, böyle şeylerden çok mutlu olamam ben, gene de hoşuma gitmedi değil hani.Ama beni asıl şaşırtan Pastanın üzeriydi.Büyük iki yıldız şekli içinde "Happy Birthday Astronomer"(!) yazıyor.Bu ufaklığın işiydi, belli.Şaşırtmıştı beni, beklemiyordum açıkçası..Belki pastanın kendisinden daha basit birşeydi ama beni mutlu etmişti.Demek basit şeylerden de mutlu olunabiliyormuş.Düşünmeleri bile yeterdi, ailemi seviyorum ya.:).Bu mutlu anın resmini çekmemi de söylemişdi annem ama fotoğraf makinesi olmadığından o da olmadı.Pasta bittikten sonra teşekkürle birlikte öğüt niteliğinde iki çift lafı da esirgememiştim.Güzel Türkçemiz varken neden İngilizce?! Bir dahakine Türkçelisini isterim..:)
Geriye dönüp bakıyorum da aynı hayatım gibi bir yığın devrik cümle..Söz! Bir dahakine özne-tümleç-yüklem sırasına uyarım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder